Home
 Bindingskracht.nl E-mail

Sinds de raadselachtige laatste wandeling door het bos waren al twee weken verstreken zonder dat ik Sanne zag.
Over en weer hadden we nog gebeld, meer uit beleefdheid dan uit oprechte belangstelling. Dat ze nu voorstelde om samen naar het kleine eiland voor de kust te varen kwam als een pure verrassing. Het zou goed zijn om elkaar weer eens recht in de ogen te kijken en de lucht te klaren.

Tijdens de overtocht probeerde we allebei nauwgezet te doen alsof er niets bijzonders was gebeurd. Het lukte me niet om te doorgronden of ook zij leed aan slapeloze nachten. Haar spel met de touwen had mij compleet overrompeld.
Ik kon, en wilde, niet toelaten dat het me zo bezig hield. Hoe meer ik probeerde de gedachten opzij te schuiven, hoe nadrukkelijker het op de voorgrond verscheen.

'Elien, heb ik je de vorige keer gekwetst? Ben je soms boos op mij?' fluistert ze zooo zachtjes dat haar stem bijna niet boven het kabbelen van het water uitkomt.
Ik zie haar vertederende kwetsbaarheid. Hoe kan ik nou boos zijn op een vrouw die zo vol in het leven staat en wanhopig op zoek is naar invulling van haar eigen brandende verlangens? Ik probeer haar gerust te stellen.
'De touwen hebben me veel dieper geraakt dan ik mag toelaten. Het lukt me echter niet om de prikkelende onverdeelde aandacht die je me toen gaf een plek te geven. Het is vooral de dubbelheid waar ik moeite mee heb. Ik wil niet vrijen met een vrouw, gelijktijdig wil ik op een veilige manier veel meer te weten komen over de subtiele manier van bondage.' Ik merk dat ik Sanne niet eens recht in de ogen durf te kijken.
'Heb je soms weer touwen bij je?' roep ik verbaasd. 'Zijn we daarom op deze verlaten plek?'
Schuldig draait ze haar blik weg. Ik weet genoeg. Het liefst wil ik rechtsomkeer maken, maar de sensuele opwinding die door me heen trekt vertelt mij een heel ander verhaal. Opnieuw is er mijn twijfel. Waarom overkomt mij dit.
'Sanne, ik kan je niets bieden, echt niet. Ik laat me niet weer vastbinden.' Mijn antwoord klinkt hopelijk resoluut en helder. 'Hoe graag ik het ook zou willen,' voeg ik er snel aan toe, zodra ik haar teleurstelling zie.
'Oohh ..., wacht eens even ... je hoopt dat de rollen worden omgedraaid? Het zal niet gebeuren. Ik weet niets van knopen en ook niets van het vrijen met een vrouw. Wat ik nodig heb is een echte man.' Ondanks mijn stelligheid bespeur ik een vreemde nieuwsgierigheid.
'Ik wil graag weer eens een tijdje stevig vastgebonden zijn, zodat ik nergens heen kan.' Ze kijkt me smekend aan.
'Je hoeft verder niets te doen. Ik beloof het je.' In haar stem klinkt een verlangende, verwachtingsvolle wanhoop, terwijl ze me ook probeert gerust te stellen.
Hoe kan ik nog weigeren? Slechts mijn onervarenheid met touwen staat mij in de weg.

Gretig legt ze uit wat ze van mij verlangt, terwijl ze de bondages bij mij voordoet. Alleen al bij het zien van de stukjes touw voel ik een prikkelende sensatie in mijn eigen lichaam. De touwen hadden me volkomen in hun macht.
Niet alleen op dat specifieke moment, maar vrijwel elk vrij moment in de afgelopen twee weken. Ik probeer in te schatten wat er zal gebeuren als veel te gretige handen mijn verhitte lichaam zullen strelen.
Met een woedend gebaar schuif ik mijn wilde gedachten terzijde. Ik kan het niet toelaten. Niet in het bijzijn van een vrouw. Hoe zou het zijn als een man me met touwen verleidt? Ik sluit mijn ogen en probeer een voorstelling te maken.

'Let je wel een beetje op?'
De opmerking van Sanne brengt me weer terug bij het heden en bij de taak die van mij wordt verwacht. Ik geef zo goed mogelijk gehoor aan de instructies van Sanne, hoewel ik moeite had om mijn hoofd koel te houden. Te vaak dwalen mijn gedachten af. Terwijl gelijktijdig het zweet me aan alle kanten uitbreekt bind ik haar polsen op de rug, daarna de ellebogen. Ze neemt plaats in het zachte zand en verlangt dat ik ook touwen aanbreng om enkels en knieën.
'Geniet ervan,' zei ik en streel vluchtig haar rechterwang. Ik hoop dat ik me tijdelijk kan terugtrekken om op adem te komen.
'Zijn de touwen niet te strak?' vraag ik bezorgd bij het zien van haar verhitte gezicht.
'Lukt het wel? Geef je aan als je los moet?'
Mijn laatste vraag of ze iets nodig heeft, slik ik zo snel mogelijk weer in.
Meer kan ik haar op dit specifieke moment niet bieden.

Vanuit een veilige plek in de schaduw bekijk ik haar gespannen lichaam. In mijn eigen fantasie lig ik zelf vastgebonden in het zand. Ik word geobserveerd door een ontsnapte gevangen die vijf jaar lang eenzaam was opgesloten.
Zijn hongerige blik glijdt ruw over mijn in touwen gevangen lichaam. Ik zet me schrap voor het moment dat hij naderbij zal komen. Heeft mijn belager de rust om me eerst teder te strelen, of zal hij direct gehoor geven aan zijn eigen behoeften.
Hoe zal het zijn als hij met zijn twee dagen oude stoppelbaard ruw over mijn kwetsbare borsten wrijft.
Ik schrik van mijn eigen ondeugd.
Verward neem ik naast Sanne plaats. Voor ik het weet hangt mijn hand al boven haar buik. Even overweeg ik om haar daadwerkelijk te strelen, maar ik kan de laatste stap niet nemen. Ik grijp een handvol van het mulle zand en laat het boven haar lichaam door mijn vingers slippen. Eerst over haar buik, dan over haar borsten. Haar extra gevoelige tepels krijgen nog wat meer zand, zodat uiteindelijk een flinke hoeveelheid tussen de kleine heuvels is samengekomen.
Met een onschuldig gebaar probeer ik het zand weg te vegen. Haar zachte kreuntjes zijn het gevolg van mijn onbedoeld aanraken van haar rechterborst. Mijn volle hand glijdt over haar strak gespannen, met zand bedekte borst.

'Volgens mij is het veiliger als ik me maar op mijn buik draai.' Zonder op mijn toestemming te wachten draait Sanne zich om. 'Elien, zou je nog een touwtjes tussen mijn polsen en enkels willen aanbrengen?'
Voor mij gaat het allemaal veel te snel. Ik heb de grootste moeite met het ordenen van de vele indrukken en de heftige prikkels die wild door mijn lichaam trekken.


Expressievormen: 2011 Bondage verhalen: Trouwe huismus (2).
Bij het zien van de lange vingers van Sanne, komen opnieuw de herinneringen. Nog geen twee weken terug waren het die ervaren vingers geweest die me totaal onverwachts een geweldig orgasme bezorgden. Zonder te weten waarom dalen mijn vingers tussen haar billen door naar beneden.
'Oohh ...,' klinkt haar zachte gekreun als ik haar soppend spleetje binnenglijd.
'In mijn tas ...' brengt ze hijgend uit.
Ik stop even en geef haar de gelegenheid om op adem te komen.
Op haar aanwijzing vind ik in het zijvak de twee enorme blauwe balletjes. Ze verlangt dat ik ze inbrengen in haar schede. Terwijl de beide balletjes moeiteloos door haar worden opgenomen heb ik het gevoel dat ik gelijktijdig door een fors lid word gepenetreerd.
Ik sluit mijn ogen. Hoewel ik met mijn vingers Sanne stimuleer is het net of ik met mezelf bezig ben. Kronkelend van eigen genot betast ik haar gezwollen clitoris. Speels glijdt mijn vinger door de vochtige omgeving, ondertussen duw ik plagend de balletjes steeds weer diep naar binnen.

Met de beste wil van de wereld kan ik niet bevatten wat me overkomt. Ik lijk te ontwaken uit een decennia lange winterslaap. Pim was mijn vriendje van de lagere school. Op de middelbare school werd onze relatie steeds serieuzer. Hoewel we beide een verschillend vervolgopleiding deden, beleven we elkaar trouw. Toen we allebei over een vaste baan beschikten, traden we in het huwelijk. Zowel Pim als ik hadden nooit met een ander gevreeën.
Door de recente ervaringen met Sanne verval ik van de ene in de andere verbazing. Er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Ineens begrijp ik waarom ik niet tevreden ben over de kwaliteit van mijn eigen sexleven.
Het wordt me steeds duidelijker waarom het Sanne niet lukt om een nieuwe partner te vinden. Zij weet inmiddels wat er te koop is in de wereld.
Ik schuif mijn eigen verwarde gedachten terzijde en richt al mijn aandacht op mijn nog altijd speels bewegende vinger en op haar onrustige ademhaling. De herkomst van de naam genotsknobbeltje dringt helder tot me door. Ik weet dat ik met het steeds opnieuw diep naar binnen duwen van de blauwe balletjes een gezwollen mannelijk lid naboots.
Het verwondert me niets meer dat haar reacties niet uitblijven.
Eigenlijk is het best opwindend om deze gevangen vrouw naar een hoogtepunt te leiden, hoewel ik weet dat het voor mij geen gewoonte zal worden. Ineens word ik nieuwsgierig of ze na de eerste explosie nog een volgend orgasme kan bereiken. Zonder te stoppen ga ik door met het verwennen. Twee keer komt ze nog klaar, voordat ik haar uit veiligheid vrij onverwachts losmaak.

Resoluut stop ik de touwen terug in haar tas. Voor vandaag heb ik overduidelijk mijn taks bereikt. Het wordt tijd voor een diepgaand gesprek, waarin ongetwijfeld een volgende bondagesessie voor mij aan bod zal komen. Ik wil meer weten over dit fascinerende spel. Zal ik Pim ooit zo ver kunnen krijgen? Zal het de impuls kunnen zijn die ons huwelijk zo nodig heeft?


©Bindingskracht. Juli, 2011

Terug.